Lichtpuntje 41: mappenmania is voorbij
“Ik zou het maar gaan doen als ik jou was. Je hebt er nu al zo lang over. Je moet hier kennelijk wat mee, het betekent wat voor je.” Dat zei de psycholoog een jaar geleden tegen me. Wááát? Tot nu toe had iedereen tegen me gezegd dat dit nou toch echt geen prioriteit had. Dat het altijd nog kon. Was dit even een andere invalshoek! Gevalletje bevestigen in het kwadraat, maar het werkte wel!
Ik heb het over mijn mappenproject. Sinds ik de diagnose hersenletsel heb gekregen wilde ik het al, mijn mappen en papieren doorlopen en ordenen. Ik weet niet wat het is en waar het voor staat. Zelf heb ik het ook jaren afgedaan als neurotisch maar de wens bleef.
Dus ben ik er aan begonnen. Natuurlijk wel zoals het me geleerd is. Heel langzaam, korte sessies, goed voorbereid en in hele kleine stapjes. Temporiseren en doseren heet dat in hersenletsel terminologie.
Dat lukte niet altijd, moet ik eerlijk toegeven want daarvoor bleek het soms te heftig en te emotioneel. Al die informatie terugzien, elk blaadje beetpakken, keuzes maken, beslissingen nemen en in heel veel gevallen weggooien en dus loslaten. Kilo’s papier heb ik weggedaan. Het kringlooppunt bij mij in de buurt heb ik in mijn eentje draaiende gehouden.
Nu ik erop terugkijk, betekende het inderdaad wat voor me. Dit mappenritueel had een functie. Het was meer dan alleen maar mappen doorploegen. Ik heb mijn verleden letterlijk geordend, op een rij gezet en een plekje gegeven. De basis gelegd, die ik nodig heb om verder te kunnen. Is dat geen lichtpunt?
Zo werkt het heel vaak met verwerken, met afscheid nemen en met rouw, ervaar ik. Dan voel ik ineens dat er iets moet waarvan ik rationeel denk waar slaat dit nou weer op, waarom nu en wat heeft het voor nut? Echt de kleinste lulligheden. Mijn gevoel is dan zo sterk dat ik het dan meestal toch maar volg.
Zo ook met dit mappenproject. Ik kon zelf prima bedenken dat de wereld best doordraait zonder dat mijn mappen geordend zijn. En dat als ik het al ging doen dat het dan echt niet nu of morgen af hoeft. Maar iets in me zei dat het moest. Ik ben blij dat ik het gedaan heb en dat het nu af is! Weer een lichtpuntje!
