Een fotocollage maken.
Ooit zag ik het ergens op internet*. En het blijft maar terugkomen in mijn hoofd.
Tijdens het mediteren.
Onder de douche.
Tijdens het wandelen.
Onder het koken.
En ga zo maar door.
Het is duidelijk een signaal. Het betekent wat voor me. Al weet ik nu niet wat. Dus ga ik aan de slag. Dan wijst de weg zich vanzelf.
Het idee is om een fotocollage van mezelf te maken van vroeger tot nu.
Daarvoor neem ik alle fotoalbums vanaf mijn geboorteboek tot aan het recente digitale materiaal in mijn computer in kleine stapjes door en selecteer per levensjaar één foto. Die scan ik in, stop ze in één map en maak er fotocollage van.
Het is een indrukwekkende reis door mijn leven.
Vooral de periode tussen mijn afstuderen en het ongeluk raakt me. Het was de tijd dat ik bij Reebok werkte, veel reisde zowel voor mijn werk als privé en ook sociaal en sportief midden in het leven stond. De sfeer van de foto’s is geweldig en heel positief. Op bijna alle foto’s lach ik.
Ik ben dankbaar voor de prachtige herinneringen en ook zo blij met de keuzes, die ik toen gemaakt heb. Ik zocht in alle opzichten de uitdaging en de uitersten op. Dat zou nu niet meer op die manier zou kunnen maar desondanks voel ik geen heimwee.
Alsof het zo moet zijn, zie ik, als mijn project bijna klaar is, op Facebook een prachtige fotocollage van collega jonge weduwe S. en haar overleden man. Het ontroert me en brengt me als vanzelf op een vervolgidee.
Zo’n mooi aandenken aan Pierre en mezelf wil ik ook.
En dus neem ik het fotomateriaal vanaf 2000 nog een keer door maar dan met een andere blik.
Onverwacht vind ik een paar ontzettend leuke foto’s van Pierre van onze vakantie in Andalusië in 2002. Op de één lacht hij lief en uitbundig, op de ander is hij sexy en stoer.
Wat een fijn cadeau is dit!
Helemaal omdat Pierre niet graag op de foto ging. Hij stond veel liever zelf achter de camera.
Het is opvallend, bedenk ik me, dat ik nog niet eerder de behoefte had om zo uitgebreid door zijn en onze foto’s heen te bladeren. Alleen toen het echt moest, bijvoorbeeld rond de crematie of op verzoek van vrienden, liep ik door wat digitaal materiaal heen.
Altijd zocht ik gericht en snel. Nooit rustig en uitgebreid. Daar was ik nog niet aan toe. Ik kon het nog niet. Nu dus wel.
Het voelt goed om herinneringen op te halen aan die mooie jaren samen.
De collages worden bijzondere lichtpuntjes, waar ik trots op ben. Ik zie 2 mensen, die gek op elkaar zijn en intens van elkaar houden. Ondanks dat dat een bevestiging is van wat ik allang wist, blijf ik ernaar kijken.
Het wordt me duidelijk dat deze hele exercitie niet alleen om het maken van fotocollages van mijzelf ging maar me ook op het spoor wilde brengen van de foto’s van ons samen. Wat is intuïtie toch een mooi ding en wat ben ik blij dat ik de signalen heb gevolgd!
*Ik weet niet meer waar ik het zag, anders had ik de bron vermeld.
Hoe maak jij de herinneringen aan je overleden dierbare tastbaar?
Wil je meer inspiratie over hoe je herinneringen aan een dierbare overledene creatief tastbaar kunt laten maken? Voor jezelf? Of als cadeau? Zodat je voor altijd een blijvende herinnering aan hem of haar om je heen hebt in je leefomgeving? Meld je dan aan voor mijn driemaandelijkse nieuwsbrief.
Daarin vind je inspiratie en ideeën voor een betekenisvol cadeau en blijvend aandenken, het geeft je als eerste toegang tot nieuwe schilderijen om je interieur mee te verrijken en je krijgt iedere nieuwsbrief inspirerende wallpapers cadeau. Als dank krijg je bij je inschrijving alvast 10+ kunst downloads cadeau.
Heb je vaker behoefte aan inspiratie? Volg me dan op Instagram voor een wekelijkse dosis inspiratie, ideeën en voorbeelden.