“Ik was afgelopen zomer 10 jaar ondernemer en word volgend jaar 50. Voor deze mijlpalen wil ik jou graag een schilderij naar wens laten maken. Voel je daar iets voor?”
Deze vraag van loopbaancoach C. plopt tijdens de herfstvakantie mijn inbox in. Maar natúúrlijk, voel ik daar iets voor. Alleen al omdat we elkaar, we volgen elkaar al jaren op sociale media, dan eens in het echt kunnen ontmoeten.
Het wordt een heel bijzonder gesprek, waarin al sparrend, brainstormend en co-creërend een prachtige basis voor een persoonlijk schilderij in opdracht ontstaat.
Het moet een abstract schilderij van 50 x 50 x 4 cm worden in natuurlijke kleuren met veel textuur en verschillende structuren erop. Kernwoorden zijn organisch, teer, puur, zacht en krachtig.
Bloemendoek
De ondergrond ga ik maken van een restje wollen meubelstof met reliëf van grof geborduurde bloemen erop, waarmee ik ooit de oude rookstoel van mijn opa heb bekleed. Het combineert heel mooi met C’s wens om iets met bloemen te doen.
Wil jij ook een schilderij naar wens laten maken? Met jouw eigen materialen erin verwerkt en in jouw favoriete kleuren? Neem dan contact met me op. Dan bespreken we geheel vrijblijvend de mogelijkheden.
Eerst meer lezen? Dat kan op de speciale pagina met alles over een schilderij in opdracht laten maken.
Met deze stof heb ik nog nooit een schilderscanvas gemaakt, dus om er zeker van te zijn dat het bestendig is, doe ik eerst een experiment.
Ik maak 2 kleine doekjes van 20 x 20 x 4 cm en prepareer die. Het meest bezorgd ben ik over de laag, waarmee je de stof als het ware ‘dicht’ zet. Dat wil wel eens gaan bobbelen en dat is natuurlijk lelijk. Maar dat gebeurt gelukkig niet. Dus gaan we er, na overleg met C., voor.
Voor het echte doek naai ik een aantal stroken bloemenstof aan elkaar. De lap span ik, met de bloemen op ‘strategische’ plekken, op een dubbeldik 3D spieraam. Het resultaat mag er zijn. Het is echt gaaf!
Het is alleen wel een beetje druk en dat is precies wat C. niet wil. Maar dat gaat dat allemaal goed komen met het aanbrengen van de textuur.
Mooie texturen
Daarvoor ga ik in eerste instantie vooral zand gebruiken. Eerst dacht ik ook aan zaagsel, maar dat wordt wat te grof.
Ik meng zand, dat ik ooit meenam van een heerlijk uitwaaiweekend op Texel, met caparol binder. Dat breng ik laag over laag over laag aan, net zo lang tot ik tevreden ben en het doek egaler en vooral harmonieuzer oogt.
Er moet flink wat op, maar dat is niet erg. Dat zorgt alleen maar voor extra mooie structuren. Eigenlijk is dit dus een win win situatie en sla ik 2 vliegen in 1 klap. Én een bijzondere ondergrond met bloemen én veel textuur!
Persoonlijk kanten kleedje met een verhaal
Dan de materialen. Na het gesprek heeft C. al wat papier, gedroogde bloemen en zaadjes achtergelaten en ik ga drijfhoutjes gebruiken, die ik ooit jutte op de Wassenaarseslag.
Maar er komt nog meer. C. stuurt me een werkelijk prachtig en heel zorgvuldig ingepakt pakketje (het lijkt wel een cadeautje!) met daarin nog veel meer ‘flower power’ (vrij naar C.), een handvol kleine zachte veertjes van het strand en een heel persoonlijk kanten kleedje met een verhaal.
Het is eerst van haar oma en later van haar moeder geweest. Hoe bijzonder om dat te mogen verwerken in haar schilderij naar wens. Het ontroert me.
Ik voel meteen dat het kleedje een centrale plek moet krijgen op het doek. Puur op intuïtie leg ik het neer met wat veertjes (veerkracht, wat een mooie symboliek!) en houtjes erop.
Ik eerste instantie gebruik ik precies de houtjes, zoals C., die ook al tijdens ons gesprek neerlegde. Later wissel ik er 2 om, dat oogt rustiger.
Nadat het nog een aantal dagen gesudderd heeft en ik zeker weet dat het goed is zo, bevestig ik alles op het doek.
Ik twijfel of er niet nog wat meer zand op moet, maar ik besluit het, onder het motto ‘erbij doen is altijd makkelijker dan eraf moeten halen’, voor nu te laten.
Krans om het hart
De volgende stap is het aanbrengen van de bloemen. Zo intuïtief als ik op het doek werk, zo gestructureerd ben ik eromheen. Dat heb ik nodig en vind ik prettig.
In dit geval betekent het dat ik alle bloempjes eerst uitgebreid door mijn handen laat gaan, op soort leg en op volgorde van klein naar groot. En dat niet één keer maar meerdere keren. Het is net of ik er gevoel voor moet krijgen. Of ze van mij moeten worden.
Als het ok voelt, leg ik ze spontaan, puur op gevoel en voor de buitenstaander waarschijnlijk vrij achteloos op het doek. Als vanzelf ontstaat er een soort krans rondom het ‘hart’ van het schilderij met het kanten kleedje van moeder.
Ik denk, nee weet eigenlijk , dat het goed ligt zo, maar voor de zekerheid laat ik het toch nog even sudderen. Juist dan kom ik in Happinez een mooie tere afbeelding tegen van een veertje met daarbij de tekst:
“feathers appear when angels are near
Kijk, nou weet ik heus wel dat dat blad altijd vol staat met dit soort foto’s en quotes, maar toch, ik vind het een mooie samenloop van omstandigheden en voel meteen het verband met dit schilderij en in het bijzonder met het kleedje van moeder.
Wat mij betreft is het een teken dat de compositie zo goed is. Niks meer aan doen. En dus bevestig ik het geheel.
Wat is dit toch elke keer weer een prachtig proces: voelen, kijken, schuiven en laten sudderen. Gewoon laten zijn wat ontstaat en vertrouwen op mijn intuïtie. Ik word er zó blij van!
Creativiteit van mijn oma
Dit keer helemaal omdat ik ergens deze dagen ook een heel mooi gesprek met mijn eigen moeder over de oorsprong van mijn creativiteit heb.
Ze belt me omdat ze nog een lapje stof van de 1e avondjurk, die mijn (overleden) oma ooit voor haar maakte. Met allemaal kleine roosjes van tulen erop.
Of ik daar misschien wat mee kan voor een schilderij in opdracht? “Want jij houdt van dingen met dat soort sentiment,” voegt ze er aan toe.
We raken aan de praat over mijn oma. Zij blijkt een voorloper van de mr Koetsier school te hebben gedaan en volleerd coupeuse te zijn geweest. Ze had geen patronen nodig om kleding te maken, want die ontwierp ze zelf.
Haar manier van werken blijkt heel vergelijkbaar te zijn geweest met die van mij. Mijn moeder:
Als oma bezig was, leek het of ze heel nonchalant maar een beetje wat deed. Dan schoof ze intuïtief wat met stoffen, liet dat even liggen en dat was dan bijna altijd meteen goed.
Ze werkte dat daarna met enorm oog voor detail en heel precies uit. En op het eind had ze dan exact gemaakt wat ik dacht. Mama kon in mijn hoofd kijken. Die combinatie, dat was haar talent.”
Ik kan het bijna niet geloven, want het is precies hoe ik ook werk. En dat heb ik dus van geen vreemde…zo gaaf om dat nu te weten. En dat stukje stof, dat ga ik koesteren, tot er een hele mooie bestemming voor komt.
Natuurlijke tinten
Terug naar dit schilderij naar wens. De kleuren! Ik ga werken met een palet van titaan buff (crème), rauwe sienna (aardekleur), gebrande sienna (bruin), roest rood, vleeskleur (roze) en een donkere goud.
Dat zijn allemaal hele natuurlijke en zachte tinten, dus dat sluit mooi aan bij de wens van C.
Om ze samen in mijn vingers te krijgen experimenteer ik er eerst mee in mijn art journal tot het resultaat naar mijn zin is.
Laag over laag over laag
Dan is het tijd voor de 1e laag verf. Laag over laag over laag breng ik crème, sienna, roestrood, roze en bruin aan. Het is nog een beetje grof, maar dat is ok in deze fase.
De volgende stap is om het kleedje en daarna de bloemen, zowel die van oorsprong al op het doek zitten als die ik extra aangebracht heb, rustiger te maken en verder uit te werken.
Het is een kwestie van heel veel heel goed kijken en afstand nemen en dan stapje voor stapje doen.
Het is een stuk in de goede richting, maar ik blijf het op een aantal plekken wat druk vinden, vooral linksonder en om het kleedje heen. Dus breng ik daar in een aantal fasen meer zand aan.
Over al die lagen zand gaat trouwens altijd een laag caparol binder en gesso. Als je dat niet doet, blijf je altijd iets van de grauwe kleur van het zand terugzien in de verf en dat vind ik niet mooi. Ik wil pure, frisse kleuren!
Haarscherpe blik
Vanwege de Olympische Spelen (ik ben megasportfan!) laat ik het schilderij dan even rusten. Pas een week erna heb ik weer ruimte in mijn hoofd om te schilderen.
In eerste instantie voel ik me daar een beetje schuldig over naar C., die me overigens alle tijd heeft gegeven en een ‘slow life’ aanpak juist erg stimuleert, maar al snel merk ik dat het goed is om even afstand te hebben gehad.
Ik kijk nu weer met een frisse blik naar en zie ineens haarscherp wat er nog moet. In die zin is een schilderij maken net het leven.
Even afstand nemen en iets even laten rusten levert vaak mooie inzichten of ideeën op voor vervolgstappen. En dat komt het resultaat altijd ten goede. Dus mijn advies: heb het lef om de tijd zijn werk te laten doen!
In dit geval moeten de bloempjes rechtsboven zachter worden en het kleedje juist sprekender, zodat je oog er als vanzelf naar toe getrokken wordt.
Ode aan moeder natuur
Ik hang de ‘Ode aan moeder natuur’, zoals ik dit schilderij gedoopt heb, op in mijn woonkamer (dan kan ik het goed van een afstand en met alle soorten licht bekijken) en ga aan de slag.
Weer werk ik stapje voor stapje, net zolang tot ik tevreden ben en de balans in dit schilderij tussen zacht en krachtig, tussen rustig en toch boeiend, naar mijn zin is.
Dan is het tijd voor de finishing touch: het aanbrengen van wat gouden accenten. Ik ga voor de houtjes. Terwijl ik bezig ben, sluipt dat heerlijke gevoel mijn lijf in. Dat gevoel, dat ik voel, dit is het. Het is goed zo. Het is klaar!
Lagentaart
Als ik het work in progress deel met C. en later met mijn volgers op twitter, reageert een collega creatief onderneemster met:
Het lijkt wel een taartje zo op afstand. Zo’n lagentaart, bedekt met een witte laag crème, en die houtjes lijken een beetje op pecannoten.
Zó leuk vind ik dat altijd dat iedereen zijn eigen interpretatie heeft van een schilderij, en in dit geval nog eens extra, want C. reageert met:
Wat leuk dat je er een taartje in ziet. Ik ben een bakkersdochter. Het zachte kanten kleedje doet inderdaad denken aan een papieren taartrand.
Wat een toeval en hoe bijzonder! Als je een beetje doordenkt, zitten er dus herinneringen aan zowel vader als moeder in dit schilderij verwerkt.
Ik realiseer me nog maar weer eens hoe dankbaar ik ben dat ik dit werk mag doen. Dat ik mijn creativiteit en levenservaring kan gebruiken om voor anderen iets te maken, waar ze blij van worden.
Blije blik
Een paar weken later vindt de aflevering plaats. Normaal doe ik dat bij mij thuis, maar het is zulk mooi lenteweer en C. en ik hadden het vorige keer al over wandelen, dat ik stel voor om in Amelisweerd af te spreken.
Daar zoeken we een rustig plekje midden in het groen waar C. haar schilderij voor het eerst in het echt kan gaan zien. We zijn allebei een beetje zenuwachtig, maar dat blijkt nergens voor nodig.
Oh, wat is het mooi. Oh, het is prachtig, Oh, wat mooi. Wát mooi!”
C. blijft het maar herhalen en steeds weer naar het schilderij kijken. In combinatie met de blije blik op haar gezicht weet ik dat het goed zit. Met liefde beantwoord ik alle vragen over de tot stand koming.
Dierbare ochtend
Het is het begin van een mooi gesprek, dat we tijdens een heerlijke wandeling langs het water, genietend van al het malse lentegroen, voeren.
Over je laten leiden door je dromen in plaats van door je angsten.
Over de kracht én de kwetsbaarheid van sociale media.
Over de dood van een dierbare verweven in je leven.
En over familie, gezondheid en ondernemen.
Het gaat vanzelf. Het klikt en voelt vertrouwd. Alsof we elkaar al jaren kennen. Zó bijzonder! Dit zijn de ontmoetingen, waar je aan het einde van het jaar met een grote glimlach op terugkijkt.
We sluiten deze dierbare ochtend af met een heerlijke lunch in de idyllische tuin van het theehuis, een dikke ‘hartknuffel’ en de belofte dat we elkaar weer gaan zien.
Wat een geweldig mooi lichtpuntje was deze opdracht weer! Werken met natuurlijke materialen en kleuren, de symboliek, het proces en natuurlijk het contact met C.. Alles bij elkaar. Had ik al gezegd dat ik dankbaar was? Pas een keer of 10 toch?
Ben je geïnspireerd geraakt en zoek je een uniek persoonlijk cadeau? Voor jezelf of voor een dierbare? Een persoonlijk schilderij, dat je, elke keer als je ernaar kijkt, een blij gevoel geeft en bovendien een blijvende herinnering en een bron van inspiratie en kracht is? Overweeg dan mij een schilderij naar wens te laten maken.
Op de speciale pagina over een schilderij in opdracht laten maken vind je er alle informatie over. Ontdek waarmee ik je kan helpen, wat de mogelijkheden zijn en hoe het werkt.
Of neem direct contact op. Dan brainstorm ik geheel vrijblijvend met je mee over de mogelijkheden. Schroom niet, ik help je met plezier!
Wil je er nog even goed over nadenken? Laten we elkaar dan niet uit het oog verliezen en meld je vrijblijvend aan voor m’n maandelijkse nieuwsbrief vol inspiratie. Als welkomstcadeau ontvang je gratis een set inspirerende kunstposters.
