Van onze trouwringen en van alle andere sieraden, die ik van mijn overleden man Pierre kreeg een herinneringsring laten maken.
Het zit al een paar jaar in mijn hoofd, maar ik was er nog niet aan toe om de ringen, die ik sinds zijn overlijden samen om mijn linker ringvinger draag, af te doen.
Tot zijn geboortedag afgelopen maart. Toen voelde ik ineens dat het goed was. Het klopte niet meer, die ringen daar.
Hij is dood. We zijn niet meer getrouwd. Hoe verdrietig dat ook is en hoe bruut dat ook klinkt. Er komt ruimte. Ook op dit gebied.
Wat ik wel en niet wil, heb ik in de tussentijd allang bedacht. Lees verder