“Marloes, je moet naar Brabant komen, papa heeft een hartaanval gehad,” hoor ik mijn moeder zachtjes door de telefoon fluisteren. De grond zakt onder mijn voeten vandaan en mijn benen worden loodzwaar. Ik raak in paniek, begin half te hyperventileren en ben tegelijkertijd super scherp en -alert.
Daardoor realiseer ik me dat ik niet zelf kan en mag rijden. Ik heb namelijk net zware medicatie genomen om me van een migraine aanval te verlossen. Dus bel ik mijn lief. Waar hij normaal op 10 minuten van mijn huis werkt, is hij nu voor een cursus in België. Goeie timing! De lieverd laat alles uit zijn handen vallen en stapt meteen in de auto.
Papa is overleden
Terwijl hij nog onderweg naar mij toe is, moet ik hem vertellen dat papa overleden is. Het was een hartstilstand, geen hartaanval. Dan komen ook de tranen en huil ik. Hard, hartstochtelijk en vanuit mijn tenen.
Zodra lief mijn appartement binnen snelt, huilen we, ineengestrengeld, samen verder. Wat is het ontzettend fijn dat ik het deze keer, anders dan bij het plotselinge overlijden van mijn man Pierre, kan delen. Het maakt zo’n verschil.
Als de ergste tranen gedroogd zijn, rijden we naar mama. Het voelt onwerkelijk. Want hoe kan dit nou?
Mijn allerliefste, 40 kilometer per week wandelende en geen grammetje vet hebbende papa is niet meer. Ja, hij was 79, maar stond nog zo vol in het leven. Actief, creatief, nieuwsgierig, leergierig, enthousiast en een en al plannetjes. Mijn (sport)maatje, mijn steun en toeverlaat, mijn held…
Nooit meer…
Nooit meer samen denken in grote hinkstapsprongen.
Nooit meer aan een paar woorden genoeg hebben.
Nooit meer met elkaar dollen over Ajax en Feyenoord.
Nooit meer het verhaal achter en onze passie voor sport delen.
Nooit meer je anekdotes over grote kortingen op je favoriete kledingmerk.
Nooit meer ‘nee, nu ik, luisteren jij’.
Nooit meer ‘rús-tig pra-ten’.
Nooit meer je meedenken en eerlijke adviezen over mijn bedrijf.
Nooit meer onze waardevolle zondagse telefoontjes over sport, het leven en de toestand in de wereld.
Nooit meer je uitgebreide wandelverslag met weer een nieuwe hippe koffietent of een trendy modezaak.
Nooit meer verder bouwen aan de klik met mijn lief.
Nooit meer je blik naar beneden om te kijken wat voor schoenen iemand aan had.
Nooit meer al je plannetjes en lijstjes.
Nooit meer die twinkel in je ogen.
Nooit meer je prachtige verhalen, vaak een beetje mooier gemaakt met je eigen fantasie.
En niet meer samen naar de start van de Vuelta in Utrecht in augustus van dit jaar.
Blijvende herinnering aan het overlijden van mijn vader
In de rollercoaster van regelen en de cocktail van emoties, die de dagen erna volgt, schiet er door me heen dat ik een herinneringsschilderij voor papa wil maken.
Normaal maak ik zulke schilderijen voor klanten, die een blijvende herinnering aan het overlijden van hun dierbare in hun leefomgeving willen. Nu dus voor mezelf.
Want ik wil een blijvende herinnering en tastbaar aandenken aan mijn lieve vader, die zo veel voor me betekend heeft. Zodat hij altijd bij me is.
Materialen en ideeën verzamelen
Voor het creatieve proces geef ik mezelf alle tijd. Het mag vloeien op de golven van het rouwproces. Dat werkt het best.
In het eerste jaar komt het in de praktijk neer op het verzamelen van ideeën en materialen. Zo geeft mama me papa’s spijkerbroeken en mag ik een groot deel van papa’s schildersspullen hebben.
Want ja, mijn vader schilderde ook: hij was zo’n 40 jaar amateurkunstenaar. Toen we vanuit Amsterdam in Brabant kwamen wonen, sloot hij zich aan bij een groep creatieve mannen, die één keer per week bij elkaar kwamen in een koetshuis in het dorp. Ze schilderden samen, kletsten een hoop af en werden vrienden. Later schilderde papa ook in zijn atelier aan huis, waarvoor onze garage speciaal omgebouwd is.
Papa’s kracht lag bij zijn gevoel voor kleur. Hij maakte, zonder er heel veel moeite voor te hoeven doen, de stijlvolste kleurenpaletten. Niet zo gek als je weet dat hij zijn hele leven op het snijvlak van creativiteit en commercie werkte in de schoenenbranche.
Creatief concept: een eerbetoon
Gaandeweg ontstaat met papa in mijn achterhoofd, tussen alle regel- en opruimwerk door, het creatieve concept. Ik wil het wat breder trekken dan alleen mijn herinneringen aan papa.
Het wordt een middelgroot schilderij, waarin ik de groei van ons gezin van vroeger tot nu verbeeld, met een aantal speciale verwijzingen naar papa erin. Een soort eerbetoon aan ons dus, dat laat zien dat we voor altijd verbonden zijn.
Dat laatste ‘Voor altijd verbonden’ wordt ook de titel. Normaal ontstaat die tijdens of na het maakproces, nu dus al vooraf. Bijzonder!
Bijna op de dag af een jaar na zijn overlijden begin ik met het maken van de blijvende herinnering aan het overlijden van mijn vader. Stap voor stap. Ik doe wat goed voelt op het moment dat goed voelt en vertrouw 100% op mijn intuïtie.
Duurzaam schilderscanvas: persoonlijke basis
Eerst maak ik zelf het schilderscanvas. Dat is één van mijn handelsmerken en ontstaan na het overlijden van mijn man. Het zorgt voor een ambachtelijk karakter en het is mijn manier om een ieniemienie steentje bij te dragen aan een duurzamere wereld.
Deze keer gebruik ik:
- een oude spijkerbroek van mijn vader, één van ‘zijn eigen merk’ Han Kjobenhavn. Een beetje een weird merk, maar mijn vader heette Han, dus heel passend.
- een dikke katoenen tas van één van zijn favoriete winkels: Hutspot. Zeer toepasselijk, want zijn hart lag in het winkelbedrijf.
- en een spieraam van 60 x 90 cm, dat mijn vader al was beginnen te gebruiken voor een nieuw schilderij. Hij had er al tot in het kleinste detail de ingestorte brug in Genua in Italië, zijn 2e vaderland, op getekend. Hoe bijzonder!
Van de spijkerbroek knip ik de pijpen af en torn ze los. Ook de tas haal ik uit elkaar. Alle losse stukken naai ik aan elkaar tot een grote lap. Die span ik vervolgens om een het spieraam. Het geheel impregneer en prepareer ik met diverse mediums.
Zo ontstaat een professionele en heel persoonlijke basis voor dit herinneringsschilderij.
Materie: ons verhaal
Dan de materialen. Daarvoor gebruik ik de restanten van de spijkerbroek en een grote katoenen lap, die papa ooit heeft beschilderd en die lang in zijn atelier heeft gehangen. Hij ruikt nog helemaal naar ’thuis’. Het maakt het extra speciaal om ermee te werken.
Ik knip er meer dan 20 harten uit in verschillende formaten, die ik, als ware het ons gezin, in 4 verschillende levensfases op het schilderscanvas leg. Samen vormen ze ons verhaal.
Zo laat ik het even sudderen. Hier en daar schuif ik na verloop van tijd nog wat. Als ik voel dat het goed is, bevestig ik alles, heel toevallig vlak na papa’s geboortedag, op het doek.
Eroverheen gaat een laag zand. Dat geeft een stoer reliëf, dat ook mooi de rauwheid van het rouwproces symboliseert.
Lees meer: materialen en/of voorwerpjes in een schilderij laten verwerken? Dit zijn de mogelijkheden.
Materie: speciaal item
Omdat ik behoefte voel om mijn werk te delen, laat ik het work in progress zien aan een goede vriendin, die afbeeldingen en voorwerpen uit houten platen lasergraveert. Denk aan een kaart van jouw dorp of stad, of een laptop standaard met je favoriete quote of persoonlijke boodschap erop.
Ze biedt me spontaan aan om speciaal voor dit schilderij een item te maken, dat ik in deze blijvende herinnering aan het overlijden van mijn vader kan verwerken. We komen uit bij het woord ‘Andiamo’, dat in het Italiaans zoiets als ‘kom, we gaan’ betekent.
Mijn vader, die voor zijn werk zijn leven lang met grote regelmaat in Italië was, de taal vloeiend sprak en er later samen met mama ook privé graag kwam, gebruikte dat woord te pas en te onpas. Daarom hebben we het ook toegevoegd aan het gedichtje op de rouwkaart.
Samen plezier, samen op reis
Samen een éénheid, samen eigenwijs
Samen kwaad en samen goed
Samen verdriet en samen weer moed
Nu verder zonder hem, dat doet pijn
Te weten nooit meer samen te zijn
Andiamo!
Mijn vriendin oppert om het woord in mijn eigen handschrift uit te graveren. Een gigantische priegelklus, dus zó lief dat ze dat wil doen. Het maakt me ontzettend dankbaar.
Natuurlijke, zachte kleuren
Nu is het klaar voor de verf. Ik ga voor een palet van nudes en naturals, waaronder diverse tinten roze, want dat is de kleur van verbinding.
Dat sluit mooi aan bij het creatieve concept en de titel van dit herinneringsschilderij ‘Voor altijd verbonden’, en het past ook goed bij het kleur- en materiaalgebruik in mijn eigen woonkamer, waar dit herinneringsschilderij komt te hangen.
Verder gebruik ik een gedempte blauw als accentkleur. Dat was namelijk papa’s lievelingskleur en vormt een mooi contrast met de naturelle tinten.
Baken van licht en extra persoonlijke touch
Eerst maak ik de harten, die symbool staan voor mijn vader, blauw. Daarvan zie je dadelijk alleen hier een daar een glimp. Die onverwachte doorkijkjes maken het schilderij spannend en boeiend om naar te kijken. Zo ontdek je er steeds iets nieuws in.
Daarna bouw ik het doek laag over laag over laag van boven naar beneden en van buiten naar binnen op met meerdere lagen verf. Ook de dubbeldikke 3D randen schilder ik mee. Zo gaat het schilderij dadelijk mooi op in zijn omgeving en heeft het geen lijst nodig.
Ik werk met brede kwasten, grote ronde bewegingen en een enorme variëteit aan zachte nude-, naturel- en roze tinten, afgewisseld met hier en daar een stevige streep roestroodbruin. Dat laatste zorgt voor een krachtig contrast.
Puur op gevoel en met papa in mijn hart laat ik de organische ronde lijnen vloeiend meelopen met de opgaande lijn van hartenfamilies. De levensfase, waarin mijn band met papa verder is gegroeid is, wordt het centrale kijkpunt. Het is een baken van licht, waar je oog automatisch naar toe wordt getrokken. En daarmee de perfecte plek voor ‘Andiamo’.
Papa’s tekst in mijn handschrift op dit herinneringsschilderij maakt het extra speciaal en geeft het een super persoonlijke touch. Zo wordt het iets van ons samen en dat brengt een glimlach op mijn gezicht.
Lieve papa: dank je wel!
Sowieso merk ik dat het schilderproces louterend werkt. Bovendien is er in zo’n periode ook altijd heel veel moois. Elke keer weer. Verdriet, gemis en verslagenheid aan de ene kant en warmte, liefde en verbinding aan de andere kant kunnen prachtig naast elkaar bestaan. Ze versterken elkaar zelfs is mijn gevoel.
Gelukkig wordt het verdriet mettertijd wat zachter en voel ik dankbaarheid voor alles wat we hebben gedeeld en wat papa voor mij heeft betekend:
Lieve papa,
Dank je wel
voor het voorbeeld dat je bent geweest,
als het gaat om incasseren, doorzetten en gaan voor je passie
om actief, nieuwsgierig en creatief zijn,
en van op een bijzonder moment een eigen bedrijf beginnen.
Lieve papa,
Dank je wel
dat je me na het overlijden van Pierre drie maanden lang elke dag hebt gebeld en me op je eigen manier hebt gesteund.
Dat je me geholpen hebt bij het opzetten van mijn bedrijf en als vanzelf mijn persoonlijke business-coach werd. Hoe bijzonder dat we dat samen hebben kunnen delen.
Lieve papa,
Dank je wel
voor de afgelopen 10 jaar.
Voor je steun, je vertrouwen en het geloof dat het goed zou komen.
Ik mis onze zondagse telefoontjes enorm, maar koester ze voor altijd in mijn hart.
Lieve papa,
Dank je wel.
Wij gaan proberen om in jouw geest verder te leven
met de mooie herinneringen aan jou voor altijd in ons hart.
Rust zacht lieve plannetjespapa en geef Pierre daarboven een dikke knuffel van me.
Blijvende herinnering aan het overlijden van mijn vader: Voor altijd verbonden
Het in alle rust uitdenken en maken van dit herinneringsschilderij was een heel bijzonder en waardevol proces. Het heeft me mede geholpen om het verdriet te doorleven en stapje voor stapje de nieuwe situatie te omarmen. Er is ruimte ontstaan voor de mooie herinneringen, die ik koester met heel mijn hart.
Het resultaat stemt me bovendien meer dan blij. Het gaat naadloos op in mijn woonkamer. Het is alsof het er al jaren hangt. Elke keer als ik het zie, bezorgt het me een warm gevoel en denk ik aan papa. Met deze blijvende herinnering zijn we voor altijd verbonden!
Hoe maak jij je herinnering aan het overlijden van je vader tastbaar in je leefomgeving?
Ben je geïnspireerd geraakt en wil je ook een blijvende herinnering aan het overlijden van je vader laten maken in de vorm van een herinneringsschilderij? Zodat je hem voor altijd om je heen hebt in je leefomgeving? Overweeg dan mij een schilderij in opdracht te laten maken.
Op de speciale pagina over een schilderij in opdracht laten maken vind je er alle informatie over. Ontdek waarmee ik je kan helpen, wat de mogelijkheden zijn en hoe het werkt.
Of neem direct contact op. Dan brainstorm ik geheel vrijblijvend met je mee over de mogelijkheden. Schroom niet, ik help je met plezier!
Wil je er nog even goed over nadenken? Laten we elkaar dan niet uit het oog verliezen en meld je vrijblijvend aan voor m’n tweemaandelijkse nieuwsbrief vol inspiratie. Als welkomstcadeau ontvang je gratis een set inspirerende kunstposters.
