Het is 3 uur ’s nachts en mijn mobiel gaat. Het is niet de wekker maar het ziekenhuis.
Uw man is instabiel en het is beter als u zo snel mogelijk hierheen komt.”
Ik schrik me dood maar blijf toch relatief rustig. In die week op de Intensive care heb ik de artsen zo vaak weg zien rennen omdat er iemand instabiel was en ze kwamen altijd weer terug. Daar houd ik me aan vast.
Onterecht zo blijkt als snel.
Fataal bericht
Onderweg naar het ziekenhuis komt het fatale bericht:
Uw man is zojuist overleden, doe maar rustig aan.”
Ik hoor het maar het dringt totaal niet tot me door.
Pas in het ziekenhuis, als ik Pierre mag zien, komt de klap.
De aanblik van zijn prachtige borstkas, die niet meer op en neer gaat, staat voor eeuwig op mijn netvlies gegrift. Ik zie dat hij niet meer ademt en dat betekent dus dat hij niet meer leeft, want ademen is het enige dat je als mens écht moet.
Rationeel vat ik het maar emotioneel nog voor geen meter.
Belachelijke nachtmerrie
Terug in de familiekamer leggen de artsen van dienst uit wat er die nacht gebeurd is.
Dat zijn bloeddruk heel plotseling heel snel daalde en dat hij niet op de behandeling reageerde. Dat hij vervolgens een aantal hartstilstanden kreeg en dat ze, voor ze het wisten, stonden te reanimeren. Het had niet meer mogen baten. Mijn lief wilde niet meer…
Ik ben compleet van de wereld, in shock en volledig radeloos en wanhopig. In die belachelijke toestand moet ik een aantal beslissingen nemen, die onder normale omstandigheden al lastig zijn. Waar je graag even over nadenkt en waarbij je de tijd zijn werk laat doen.
Maar er is geen tijd. Dit moet nu. Alles in mij protesteert. Ik wil hier niet zijn, ik wil dit niet meemaken. Ik wil vluchten en bij mijn lief zijn om met hem te overleggen over deze idioterie.
Het kan en mag niet waar zijn. Ik moet zo snel mogelijk uit deze belachelijke nachtmerrie ontwaken. Maar dat gaat niet want het is geen droom, het is de keiharde en oneerlijke werkelijkheid.
Afscheid nemen
Nog een paar keer ga ik naar Pierre toe om de waarheid tot me door te laten dringen en om afscheid te nemen. Ik praat en knuffel met hem. Ik hou hem vast en voel z’n heerlijke lijf. Jeez, wat doet het pijn.
Ik wil hem nog een laatste kus geven op zijn opgezwollen mond. Even aarzel ik maar dan doe ik het toch. Een confrontatie met de realiteit want zijn lippen zijn al koud en dat klopt niet bij Pierre. Hij was altijd warm en zacht.
Voordat ik hem laat, vertel ik hem door mijn tranen heen nog van alles en nog wat. Woorden van gelijke strekking heb ik – samen met het gedicht Nooit Meer – aan hem meegegeven in de kist.
Lief, ik hou meer van je dan alle woorden kunnen beschrijven
Lief, je bent mijn steun en toeverlaat en zult altijd in mijn hart blijven
Lief, je bent zo´n puur en mooi mens
Lief, ik mis je verschrikkelijk, voel me alleen en kan niet zonder je
Lief, dank voor alles wat je me gegeven en geleerd hebt in die negen prachtige, bijzondere jaren
Lief, ooit vind ik de kracht om door te gaan, ik beloof het
Lief, pas goed op jezelf en rust zacht
Voorzichtige glimlach
Tja, en wat is dan de moraal van dit verdrietige verhaal? Waar is het lichtpunt?
Nou kijk, dat zit zo. Sinds de dag van zijn overlijden heb ik moeite met mijn mobiel als wekker. Het doet me denken aan die ellendige nacht. Leg hem dan weg zou je denken maar dat lukte op de een of andere manier niet.
En nu dus wel. Vandaag heb ik de moed gevonden om de mobiel op mijn nachtkastje te vervangen door een ouderwetse wekker. Een knalroze exemplaar van T Mobile, gevonden tussen de spullen van Pierre.
Zo word ik toch nog een beetje met hem wakker. En misschien tovert dat dan elke ochtend een voorzichtige glimlach op mijn gezicht?
Deze blog schreef ik nadat wijlen mijn man overleden was. Inmiddels heb ik het verlies in mijn leven verweven en werk ik met veel plezier als beeldend kunstenaar. Ik help en inspireer je om belangrijke levensthema’s, als verbondenheid, liefde en persoonlijke groei tastbaar te maken in abstracte schilderijen met reliëf.
Vind je het leuk om daarvan op de hoogte te blijven? Meld je dan aan voor mijn driemaandelijkse nieuwsbrief. Daarin vind je inspiratie en ideeën voor een betekenisvol cadeau en blijvend aandenken, het geeft je als eerste toegang tot nieuwe schilderijen om je interieur mee te verrijken en je krijgt iedere nieuwsbrief inspirerende wallpapers cadeau. Als welkomstcadeau ontvang je gratis 10+ inspirerende kunst downloads.
Vaker behoefte aan inspiratie? Volg me dan op Instagram voor een wekelijkse dosis inspiratie, ideeën en voorbeelden.
