Een herinneringsschilderij laten maken voor een overleden dierbare: zo gaat dat in zijn werk

Lichtpuntje 249: iets betekenen voor een ander

“Ik wil graag een persoonlijk herinneringsschilderij laten maken ter nagedachtenis aan mijn man, die dit voorjaar overleden is. Kan dat?” Met die vraag belt een jonge vrouw me.

In meerdere telefoongesprekken bespreken we uitgebreid haar wensen op het gebied van formaat, kleur, materiaalgebruik en stijl, die ik daarna verder uitwerk in een voorstel.

Ze wil graag een kleurrijk schilderij, passend bij hun prachtige interieur. Centraal staat een ontwerp van hun beide initialen, dat ze zelf geschetst heeft en dat voor haar een speciale betekenis heeft. Ter ondersteuning stuurt ze me nog foto’s en een filmpje.

Ik vind het ontzettend bijzonder dat ik voor iemand, die in dezelfde verdrietige shitsituatie zit als ik ruim 8 jaar geleden, iets mag maken.

Dat ik dat wat mij in die tijd zo geholpen heeft om mijn emoties te uiten nu mag inzetten om een dierbare herinnering voor een collega jonge weduwe te maken. Het maakt me dankbaar.

Twee weken na ons eerste contact ga ik aan de slag.

Oneindige verbinding

De eerste stap is om het ontwerp in een copyshop op de juiste grootte te laten opblazen. Dat gaat soepel en snel. Thuis knip ik het ontwerp netjes uit en leg het puur intuïtief op het doek om de juiste plek te bepalen.

Zo laat ik het even sudderen, en zoals zo vaak: het ligt meteen goed. Ik hoef het nog slechts 1 centimeter te verschuiven, zo blijkt na wat rekenwerk.

Dan de materialen. Dat zijn hele bijzondere. Ik ga het ontwerp namelijk op het canvas aanbrengen met een koord van in elkaar verstrengelde repen stof, die ik knip uit een t shirt van hem en één van haar. Het staat symbool voor de oneindige verbinding tussen hen.

Heftige herinneringen

Het openen van het pakket met t shirts, dat de opdrachtgeefster me stuurt, raakt me.

Wat zou ik allereerst en bovenal graag willen dat ik vooral het t shirt van hem niet in mijn handen had hoeven hebben, maar dat hij dat nog gewoon zou dragen.

Wil jij ook een persoonlijk herinneringsschilderij laten maken ter nagedachtenis aan iemand, die, of iets, dat jou dierbaar is? Schroom dan niet om contact met me op te nemen. Dan bespreken we geheel vrijblijvend de mogelijkheden. 

Eerst meer informatie? Lees er alles over op de speciale pagina een schilderij in opdracht laten maken.

De persoonlijke geuren, die er nog in zitten, brengen herinneringen boven aan de eerste jaren na de dood van Pierre.

Specifiek aan al die spullen, die ik heb moeten opruimen. Allemaal met een verhaal. Steeds weer een keuze maken. Weg, bewaren of iets speciaals ermee doen?

Ja, het was fijn om te doen, want het werkte helend en troostend. Stapje voor stapje en in alle zorgvuldigheid, maar jeetje wat was het ook heftig. Bij elke beslissing werd zijn dood meer tastbaar. Drong het besef, dat hij echt nooit meer terugkwam, harder door.

Ik realiseer me dat mijn opdrachtgeefster nu al die stappen aan het maken is.

Dat ik weet dat het ooit beter gaat worden, is slechts een schrale troost, daar heeft zij nu helemaal niks aan. Het maakt die afschuwelijke en onbeschrijfelijke pijn op dit moment voor haar niet minder erg.

Helaas weet ik dat er maar één weg is: er rechtdoor heen. En het allerkloterigste: dat moet je, met een beetje hulp van de lieve mensen om je heen, in je eentje doen. In je eigen tempo en op een manier, die voor jou goed voelt.

Het enige, dat ik nu voor haar kan doen, is mijn ziel in zaligheid in dit schilderij stoppen, het zo mooi mogelijk maken en zo goed mogelijk aan haar wensen voldoen. En dat doe ik. Ik kan niet anders.

Het is een bijzonder lichtpuntje dat ik mijn eigen ervaring en creativiteit mag gebruiken om voor iemand anders van betekenis te zijn. Licht en donker kunnen en mogen alweer naast elkaar bestaan.

Koord bevestigen

Uit beide shirts knip ik een lange reep stof van 5 cm dik en één van 3 cm. Als ik ze in elkaar draai, voel ik meteen dat het koord met de stroken van 5 cm te grof wordt. Het worden dus de dunnere. Daarmee komt het ontwerp heel mooi uit.

Om te testen bevestig ik het koord provisorisch met plakband op het geprinte ontwerp op het doek. Het ziet er goed uit. Ik ben tevreden.

De eer daarvoor gaat overigens vooral naar de opdrachtgeefster. Haar ontwerp is namelijk gewoon heel mooi. Het is organisch en heeft vloeiende lijnen en precies de juiste verhoudingen.

De volgende stap is om te bepalen hoe lang ‘het pootje’ van ‘het initialen ontwerp’ gaat worden.

Ik app mijn voorkeur naar de opdrachtgeefster, maar laat de keuze (natuurlijk) bij haar. Ze kiest, net als ik, voor de oorspronkelijke versie. Die heeft ze in één keer recht uit haar hart op papier gezet, dat is haar eigen gevoel geweest en dat is dus goed zo.

Dus is nu alles klaar om het geheel definitief op het doek te gaan bevestigen.

Eerst doe ik de geprinte versie, dat gaat makkelijk. Het koord is wat lastiger.

Gedurende een week bevestig ik in stukjes van 8 à 10 cm steeds een deel. Zodat ik heel zeker weet dat het netjes en op de juiste plek zit.

Eroverheen breng ik nog wat lagen caparol en gesso aan en dan is het klaar voor de verf. Denk ik.

Voor altijd in je hart

Want tot 2 maal toe hoor ik tijdens het maken van dit herinneringsschilderij een mannenstem in mijn hoofd (en het is niet Pierre, dat weet ik heel zeker). Hij zegt iets in de trant van:

Je mag wel ergens een speels element toevoegen hoor. Dat zal ze je niet zo snel uit zichzelf vragen en ze moet er misschien even aan wennen, maar uiteindelijk vindt ze dat wel heel leuk.”

Eerst doe ik het nuchter en rationeel af met: dit kan niet. Dit verbeeld ik me. Maar als het nog een keer gebeurt, kan ik er niet om heen. Hier moet ik wat mee.

Ik voel meteen wat. 2 Hartjes, één wat grotere uit haar t shirt met daarop een kleine uit het zijne.  Met de boodschap: hij is er, hoe verdrietig dat ook is, niet meer in de stoffelijke wereld, maar hij zit voor altijd in je hart. Daar draag je hem altijd met je mee, wat er ook gebeurt.

Ik knip ze uit en breng ze helemaal rechts onder aan op het canvas. Subtiel en niet te prominent, maar toch zichtbaar.

Als laatste gaat over het geheel een flinke laag zand. Gewoon omdat dat een mooie structuur geeft, maar ook omdat in een ander kunstwerk, waar dit herinneringsschilderij in de buurt komt te hangen, ook zand zit. Dat schept eenheid.

Daaroverheen gaan weer diverse lagen caparol en gesso. Als je dat niet doet, blijf je onbewust altijd de kleuren van het zand door de verf heen zien. Dat geeft een lelijke grauwsluier en dat wil je niet (tenzij je een grauw schilderij wilt natuurlijk -;)).

Bruisende lichtpunten

Dan de kleuren. Die moeten een combinatie worden van de kleuren van de accessoires in hun interieur, limegroen, paars violet en magenta roze, en de tinten in het glasreliek, waarin de opdrachtgeefster de as van haar overleden man heeft laten verwerken.

In het binnenwerk van deze ronde bol van glas zitten, naast de as, zichtbaar als bruisende lichtpunten, acht slierten van kleur. In dit geval zijn dat limegroen, paars/lichtblauw, geel/oranje, grijs en roze.

Daarnaast moet het ook passen bij een ander kunstwerk, dat in de woonkamer hangt.

Regenboog kleuren

Mijn eerste idee is om ‘het initialen ontwerp’ limegroen te maken en daaromheen de kleuren te laten overlopen als in de regenboog. Maar dat werkt niet. Het wordt op te veel plaatsen viezig en voldoet daarmee bepaald niet aan de wens voor een fris schilderij.

Conclusie: nat-in-nat werken, dat wat ik graag en veel doe, gaat niet. Ik moet iets anders verzinnen om beweging, frisheid en toch al die kleurslierten naast elkaar in dit herinneringsschilderij te krijgen.

Daarnaast is de kleur limegroen een dingetje. Van het ene merk is ‘ie fel, bijna neon groen, van het andere merk veel geler. Wat is wijsheid? De opdrachtgeefster helpt me uit de brand met een foto van alle limegroen accessoires bij elkaar. Het wordt een mix van beiden.

Op een onverwacht ogenblik, namelijk tijdens het tanden poetsen, schiet me te binnen hoe ik dit dan kan aanpakken. Een basis maken van diverse tinten limegroen en wit en dan later de kleurslierten erdoorheen verwerken in de lichte gedeelten.

Als ik dat probeer, zie ik meteen dat het goed is. Het voelt ook goed, ik hoef niet na te denken, ik doe het gewoon. Het gaat bijna vanzelf.

Komt dat doordat ik los durf te laten, doordat dit onderwerp zo dichtbij me ligt of doordat mijn stijl de opdrachtgeefster aanspreekt? Waarschijnlijk is het een combinatie van alledrie.

In verschillende sessies voeg ik stapje voor stapje meer beweging en kleurslierten toe. Net zo lang tot ik tevreden ben.

Als ik foto’s van dit tussenresultaat naar de opdrachtgeefster app, krijg ik al snel een reactie dat ze het prachtig vindt. Gelukkig, want dat is toch altijd weer een beetje spannend.

Mierzoete zuurstok

Als laatste werk ik het ‘initialen ontwerp’ verder uit. Eerst breng ik de diverse kleuren erop aan, het lijkt nu wel een mierzoete zuurstok, daarna ga ik er met diverse tinten limegroen overheen.

Hier en daar blijf je zo heel subtiel wat kleur zien. Precies zoals mijn bedoeling was. Van veraf zie je er misschien niet zo veel van, maar van dichtbij is het een stuk spannender. Het schilderij wordt bovendien meer één geheel.

Ik hang het schilderij in mijn woonkamer op een plek waar het licht goed is en bekijk het op alle momenten van de dag met alle weertypen van alle kanten en kan niet anders dan tevreden zijn. Ik voel dat het af is!

Bijzondere ontmoeting

Dus app ik de opdrachtgeefster dat we een afspraak kunnen maken voor de aflevering.

Het wordt een warme en bijzondere ontmoeting met een lieve, empathische en o zo krachtige vrouw.

Als ze ‘Oneindige verbinding’ voor het eerst in het echt ziet en in zich opneemt, is ze ontroerd.

Oh, wat is het mooi en wat zal het mooi staan in huis.”

Haar reactie raakt me, ik voel de tranen prikken. Dit schilderij ligt zó dichtbij mijn hart. Weer realiseer ik me hoe dankbaar ik ben dat ik dit mag doen. Hoeveel is nauwelijks in woorden te beschrijven.

Mooi gesprek

Als vanzelf raken we in gesprek.

Over wat het met je doet en hoe het je kijk op het leven verandert als de meest dierbare persoon in je leven van het ene op het andere moment bij je weggerukt wordt.

Over welke rol spiritualiteit dan speelt, over hoe het is om zo’n afschuwelijk verlies te moeten combineren met een kwetsbare gezondheid en over het wel of niet professionele hulp inschakelen.

Maar bovenal over hoe belangrijk het is om te luisteren en te handelen naar je gevoel. Om het op jouw manier, op jouw moment en het in jouw tempo te doen. Wat anderen ook doen of zeggen.

Toeval bestaat niet

En dan nog even over die 2 hartjes, die ik puur intuïtief in het schilderij verwerkte.

De opdrachtgeefster blijkt een hangertje om te hebben met 2 in elkaar verwerkte hartjes. Eén met de as van haar man erin verwerkt en één met zijn vingerafdruk erop. Het ontwerp is precies hetzelfde als ‘mijn hartjes’. Ik kan mijn ogen niet geloven, hoe bizar is dit.

Ik wist het eigenlijk al, maar nu weet ik het helemaal zeker. Er is meer tussen hemel en aarde en toeval bestaat echt niet!

Wil jij ook een persoonlijk herinneringsschilderij laten maken ter nagedachtenis aan iemand of iets, dat jou dierbaar is? Schroom dan niet om contact met me op te nemen. Dan bespreken we geheel vrijblijvend de mogelijkheden.