Lichtpuntje 229: vertrouwen van de klant
“Wij willen graag een persoonlijk schilderij op maat laten maken. Kun jij voor ons een kunstwerk maken dat ons voor altijd aan onze trouwdag doet herinneren?”
Dat verzoek valt op een vroege dinsdagochtend zomaar mijn mailbox binnen. Wauw, wat een gave vraag. Ja natuurlijk, kan dat!
Een paar dagen later zitten M. en M., het geluk spat van ze af, bij mij aan tafel. Eerst bekijken ze mijn vrije werk: “het is in het echt nog mooier, je ziet het reliëf veel beter.”
Al snel komen we te praten over hun huwelijksdag en bekijk ik hun prachtige trouwreportage. “Het was de mooiste dag van mijn leven. Ik zou die dag zo graag nog eens over willen doen, maar het wordt waarschijnlijk nooit meer zo mooi.”
Het geeft me een goede indruk van de sfeer. Sterker nog, het is of ik er zelf bij ben geweest. Ik word er helemaal blij van. Kernwoorden zijn: warm, liefdevol, persoonlijk, gevoel, samen, dankbaarheid en stralend.
Aan mij de eer om dat te vangen in een persoonlijk schilderij op maat. In mijn hoofd beginnen de ideeën meteen te stromen en dat houdt het hele weekend niet meer op.
Ik vat alles, wat we besproken hebben, samen in een voorstel. Zodra M. en M. dat goed gekeurd hebben, ga ik aan de slag.
Wil jij ook een persoonlijk schilderij op maat laten maken, waarin je eigen materialen verwerkt worden?
Bijvoorbeeld ter herinnering aan je trouwdag, ter gelegenheid van een jubileum of verjaardag of ter nagedachtenis aan een overledene?
Neem dan gerust contact op.
Dan bespreken we geheel vrijblijvend de mogelijkheden.
Materialen bewerken
M. en M. hebben me een hele stapel spullen gegeven, die ze op hun trouwdag op de één of andere manier gebruikt hebben en die ik in hun persoonlijke herinneringsschilderij mag (of bij sommige: moet) gaan verwerken.
Denk daarbij aan: de trouwkaart, het tranenzakdoekje, een gedroogde corsage, een heleboel linten, de servetten, wat kanten randen, een stapel naamkaartjes, een zakje kraaltjes, wat zand en nylon draad.
Zodra het bestelde schilderscanvas binnen is, kan ik het niet laten om meteen wat te spelen. Puur intuïtief leg ik het tranenzakdoekje en de corsage neer met de linten eromheen als een soort zonnestralen.
Als ik er later nog eens naar kijk, constateer ik, tot mijn eigen verbazing, dat het een hele passende basis is. Niks meer aan doen dus!
De andere spullen moet ik eerst bewerken:
- De corsage haal ik (met toestemming!) heel voorzichtig uit elkaar. Daarna verstevig ik elk blaadje met een laagje gel, zodat ze iets steviger en minder breekbaar worden.
- Uit de trouwkaart pons ik meer dan 200 hele kleine ieniemienie hartjes.
- Uit de servetten en de kanten randen knip ik meer dan 40 hartjes in diverse formaten.
Het blijft spannend om de schaar te zetten in zulke persoonlijke spullen, die voor anderen zoveel emotionele waarde hebben. Ik weet dat ik er uiterst zorgvuldig, voorzichtig en respectvol mee omga, maar toch moet ik elke keer weer over een drempeltje heen.
Materialen bevestigen
De volgende stap is om de materialen te gaan aanbrengen op het doek. Eerst leg ik alles droog neer.
- Het tranenzakdoekje, de geponste hartjes, de blaadjes van de corsage en het lint van de trouwkaart krijgen een centrale plek. Zij vormen het stralend middelpunt met daaromheen de meer dan 20 linten.
- De geknipte harten weef ik door één van de linten heen als een symbool voor de verbinding, met elkaar en met de mensen, die hen dierbaar zijn.
- Een precies afgeteld aantal kraaltjes (speciale betekenis!) leg ik voorzichtig op één van de linten.
- Van de rozenblaadjes maak ik een soort pad naar en van het midden van het schilderij.
- Om een aantal van de rozenblaadjes drapeer ik, gewoon als klein grapje – want daar waren er veel van op de trouwdag-, wat nylon draad.
Als ik na een paar nachtjes slapen nog tevreden ben over de compositie, teken ik met potlood alle plekken af en ga aan de slag met speciaal bevestigingsmateriaal.
Het is een monnikenklus en het bezorgt me mega vieze plakhanden, maar dat is helemaal niet erg, want het wordt supergaaf.
Eroverheen gaat nog een laagje zand. Daarmee creëer ik extra reliëf en bovendien geeft het een stoer effect, waardoor een mooie balans ontstaat met de zachtheid van het kant en de hartjes.
Tenslotte breng ik nog een aantal lagen caparol en gesso aan en dan is het klaar voor de verf.
Worstelen met vuurwerk
De wens van M. en M. is een neutraal schilderij met crème en sienna als hoofdkleur met daardoorheen wat kleur, zoals bijvoorbeeld in Verlicht hart en Spoor van liefde I.
Daarbij neem ik fuchsia als uitgangspunt. Dat was namelijk dé kleur tijdens de trouwdag van M. en M.. En omdat het onverwacht prachtig weer was op de bewuste dag, wil ik het combineren met de kleur van de zon, warm geel, en die van de lucht, helder blauw.
Maar wat ik ook doe, meer, minder, lichter, het is het niet. Het lijkt wel een kermisattractie. Of zoals vriendin J. wat subtieler verwoordt: “ik vind het niet helemaal jouw stijl, Marloes.”
Ook met een laag crème en sienna eroverheen wordt het niet beter. Sterker nog, het doet me denken aan een lucht vol vuurwerk. En nou weet ik dat M. en M. wel van een feestje houden, maar om nou het beeld, dat je ziet als je op oudejaarsavond naar buiten kijkt, boven de bank te hangen?
Nee. Dat is niet het idee. Zeker niet bij een schilderij, dat een herinnering aan een geweldige trouwdag moet zijn. Het moet dus anders. Maar hoe?
Zachte kleuren
Het antwoord komt als ik op een heerlijk zonnige ochtend een vroege wandeling maak in het bos.
Er schiet zomaar een palet van zachte kleuren gecombineerd met een stevig accent door mijn hoofd, dat veel beter klopt bij de sfeer van de (foto’s van de) trouwdag en de indruk, die ik heb van M. en M..
Bovendien kan ik dan aan de wens van M. om er een klein beetje goud in te verwerken, ook voldoen. Daarnaast bedenk ik me dat ik qua compositie meer de lijnen ga volgen, die al in het schilderij zitten.
Opgelucht ga ik naar huis. Ik ben nooit bang om een oud idee los te laten, want ik weet dat ik kan vertrouwen op het creatieve proces, maar toch is het altijd een fijn lichtpuntje als de nieuwe richting zich aandient.
In dit geval is de oplossing heel logisch, maar juist die zijn in al hun simpelheid het lastigst om te bedenken. Om de één of andere reden moet ik daar altijd via een omweg komen. Dat heb ik al wel eens eerder ervaren.
Intuïtie
Puur op gevoel ga ik aan de slag. Niet nadenken. Stapje voor stapje. Gewoon doen. En ja hoor, ik zie het schilderij nu onder mijn handen ontstaan. Wat een lichtpuntje! Ik werk zo intuïtief dat ik achteraf niet eens meer weet in welke volgorde ik wat gedaan heb.
Als ik vind dat het een heel eind klaar is, zet ik het op een prominente plek in mijn huiskamer. Daar laat ik het een aantal dagen staan en werp er regelmatig een blik op. In het donker, in het licht en van verschillende kanten.
Alles wat me nog niet zint, werk ik bij, ook al zijn het de allerkleinste ieniemienie dingen. Net zolang tot ik voel dat ik helemaal tevreden ben.
Dat is wanneer het schilderij, elke keer als ik er langs loop, een glimlach op mijn gezicht brengt, en ik niks meer kan verzinnen wat ik er nog wat aan wil doen. Van welke kant en op welk tijdstip van de dag ik het ook bekijk.
Tenslotte schilder ik nog een quote op de achterkant en breng een professionele laag vernis aan. Nu is het echt klaar en kunnen M. en M. ‘Zachte gloed’, want zo heb ik dit persoonlijke herinneringsschilderij gedoopt, komen halen.
Gave reactie
Op de bewuste ochtend, ben ik net als eerdere keren, zenuwachtig. Ik prent mezelf in dat dat altijd voor niets is geweest en dat de kans dus groot is dat dat ook nu zo is, maar het helpt niet echt.
Ik wil zo graag dat het schilderij, waar ik mijn ziel en zaligheid in heb gestopt, naar hun zin is. En gelukkig is dat ook zo. Wat een lichtpuntje!
Als M. het schilderij uitpakt, is het eerst even stil, maar al snel volgt het verlossende woord: “Oh, ik vind ‘m gaaf. Echt héél gaaf.”
En later: “Dit is precies wat we wilden, helemaal de sfeer van onze trouwdag. Hoe krijg je het voor elkaar met al die materialen. Alles zit erin en het is ook nog één geheel. We gaan er de hele dag naar staren. Hier word ik over 5 jaar nog blij van.”
Langzaam voel ik de opluchting mijn lijf instromen samen met enorme voldoening. Wat ben ik dankbaar en vind ik het een lichtpuntje dat ik dit mag doen.
Dat mensen me dierbare materialen van de mooiste momenten in hun leven toevertrouwen en dat ik daar dan een blijvende herinnering in de vorm van een schilderij op maat van mag maken. Dank jullie wel M. en M. voor deze geweldige opdracht. Ik heb er met heel veel plezier aan gewerkt!
Wil jij ook een persoonlijk schilderij op maat laten maken, waarin je eigen materialen verwerkt worden? Bijvoorbeeld ter herinnering aan je trouwdag, ter gelegenheid van een jubileum of verjaardag of ter nagedachtenis aan een overledene? Neem dan gerust contact op. Dan bespreken we geheel vrijblijvend de mogelijkheden.
