Ondernemer worden: hoe mijn droom begon

“Al je nu nog een 4e keer gaat proberen bij een organisatie te re-integreren, dan ben je wel heel erg stom. Jij moet ondernemer worden en een boek gaan schrijven ofzo. In ieder geval iets voor jezelf, waarbij je helemaal je eigen tijd kunt indelen.”

Dat zegt een hulpverlener tegen me als mijn 3e re-integratie eind 2007 op brute wijze eindigt in een zware burn out. Ik schrik want ik wil zó graag ‘echt’ werken en dat lukt maar niet na het treinongeluk, waar ik in 2000 bij betrokken was.

Thuis heb ik het erover met mijn man Pierre*. Voor hem is het helder. “Jij gaat helemaal niks, jij gaat eerst herstellen. En mocht het ooit zover komen dat je iets voor jezelf gaat doen, dan is de vraag niet of het een succes wordt, maar of je het in de klauwen kunt houden.”

Goed. Duidelijk. Ik ben dankbaar voor zijn onvoorwaardelijke vertrouwen en weet tegelijkertijd dat hij heel erg gelijk heeft wat betreft beter worden. Daar moet ik me op focussen. Zo kan het niet verder.

Na intensief onderzoek wordt een paar maanden later duidelijk dat ik naast de migraine, die ik al had, ook mild hersenletsel heb overgehouden aan de aanrijding met de trein. Dat verklaart veel, zo niet alles, wat betreft mijn mislukte re-integraties.

Als ik halverwege 2009 weer voorzichtig wat licht aan het einde van de tunnel zie, komt er een nog grotere klap. Pierre*, mijn steun en toeverlaat, de man van mijn dromen, overlijdt plotseling. Ik voel me reddeloos, vervuld van een idiote wanhoop en ben totaal verloren.

Hoe moet het nu verder?

Voor het eerst in mijn leven ben ik blij dat ik niet hoef te werken. Ik ben alleen maar bezig met puur overleven. Met de elementaire dingen, die echt moeten: slapen, eten, drinken, rusten en wassen. Verder heb ik nergens energie voor.

Er is één moment, dat me bijblijft. Op de vraag van een therapeut of ik zelf nog wel wil leven, flap ik er zonder nadenken uit: “ja, want ik wil kijken of ik ooit iets kan doen met mijn creatieve talent op het gebied van schilderen en schrijven.” Ik ben verbaasd over mijn reactie maar denk verder niet te veel na over mijn spontane uitspraak.

Tot mijn bezoek aan de Olympische Spelen in Londen in de zomer van 2012. Dat is een keerpunt. Met die reis komt niet alleen mijn jeugddroom uit, voorzichtig durf ik ook weer het woord toekomst in mijn mond te nemen.

Bovendien leer ik dat het vanwege mijn kwetsbare gezondheid niet meer kan zoals het kon, maar dat het nog wel kan.

Het moet anders en het is niet meer vanzelfsprekend maar het kan wel.

Er ontstaat een nieuwe droom. Ik wil een situatie en omgeving creëren waarin ik kan onderzoeken of ik, binnen de grenzen van de mogelijkheden van mijn beperkingen, mijn nieuw ontdekte talenten op het gebied van schrijven en schilderen verder uit kan bouwen.

Als ik wat dingen op een rijtje zet, blijkt alleen dat ik nog flink wat onnodige ballast met mee draag, die veel van mijn beperkte tijd en energie kost. Die moet overboord. Stapje voor stapje ga ik schoon schip maken.

Ik bouw waar mogelijk professionele hulp en medicatie af, neem afscheid van héél veel spullen en rond een al 13 jaar slepende letselschadezaak af. En tenslotte verhuis ik uit ons veel onderhoud vragen, 3 verdiepingen tellende ‘jaren 30 huis naar een modern 3 kamer appartement.

En dan komt er ineens ruimte.

Letterlijk. Maar ook figuurlijk. Er ontstaan allerlei ideeën in mijn hoofd en er beginnen dingen in elkaar te vallen.

Waar ik voorheen de schilderijen, die ik af had, absoluut onder me wilde houden, zie ik nu het nut van een donkere, steeds voller wordende opslag met schilderijen, waar afgezien van mijzelf nooit iemand komt, steeds minder in.

Kennelijk heb ik toch een andere kijk op materiële zaken gekregen doordat ik voor de verhuizing van zoveel spullen afscheid heb moeten nemen,

En waar ik tot nu toe op geen enkele manier behoefte had om mijn schilderijen te delen – op dat moment voelen ze als mijn dagboek op doek en dat deel je ook niet met anderen –  voel ik die drang nu opeens wel. Daarom ga ik erover schrijven op mijn blog en af en toe wat laten zien op sociale media.

Met als gevolg dat er vraag ontstaat!

Af en toe vragen volgers me of mijn schilderijen ook te koop zijn en wat ze kosten. In het begin voel ik me vooral heel erg vereerd maar kan ik me nauwelijks voorstellen dat ze het echt menen. Hier ben ik in mijn hoofd nog niet aan toe. Dit is nu nog een stapje te ver.

Tot het meerdere keren gebeurt en ik op twitter een jonge vrouw tegen kom, die met maar 2 uur energie per dag haar eigen consultancybedrijf runt. Dat triggert me en opent mijn ogen. Langzaam wen ik aan de gedachte en worden 1 + 1 twee.

Wat nou als ik ga proberen mijn schilderijen online te verkopen?

Met enige schroom leg ik mijn idee voor aan vriendinnen, aan mijn ouders en aan een aantal zelfstandige ondernemers in mijn omgeving. Ze zijn allemaal even positief en zien het helemaal zitten. Het is hartverwarmend dat de mensen om me heen zoveel vertrouwen in mij hebben.

Langzaam wen ik aan het idee, word enthousiast en ga zelf ook geloven in dit plan. Zou het? Zou ik dan toch weer een stapje richting werk kunnen doen? Dat zou echt een lichtpuntje in de categorie schijnwerper zijn!

Als ik weer een beetje geland ben, zet ik de stappen, die ik moet nemen om mijn plan werkelijkheid te laten worden op een rij. Allereerst onderneem ik actie nemen richting UWV. Er zou immers een inkomensstroom op gang kunnen komen en dat moet ik dus melden.

Dat vind ik doodeng, maar ik doe het wel, want wie A zegt, moet ook B zeggen. Ik heb nu per slot van rekening een doel voor ogen. Zou die hulpverlener uit 2007 dan toch gelijk krijgen en een vooruitziende blik hebben gehad?

Wat is jouw droom? En welke stapjes neem je nu om die ook daadwerkelijk te realiseren?

Deze blog schreef ik helemaal aan het begin van mijn ondernemersreis. Inmiddels werk ik met veel plezier als beeldend kunstenaar en help en inspireer ik je om mijlpalen, herinneringen en andere belangrijke levensthema’s tastbaar te maken in persoonlijke abstracte schilderijen met betekenis.

Vind je het leuk om daarvan op de hoogte te blijven? Meld je dan aan voor mijn maandelijkse nieuwsbrief. Daarin geef ik je tips, ideeën en voorbeelden, krijg je een kijkje achter de schermen en vind je gratis inspirerende downloads. Als welkomstcadeau ontvang je een set exclusieve kunstposters.